امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند : قصد ما این است که نمیریم تا توبه کنیم ، ولی توبه نمی کنیم تا اینکه میمیریم                                                                                             (شرح ابن ابی الحدید ج 20 ص 329)

امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: وقتى که این آیه شریفه نازل شد: « وَ الَّذِینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ - و آنها که وقتى مرتکب عمل زشتى شوند، یا به خود ستم کنند، به یاد خدا مى‏افتند و براى گناهان خود، طلب آمرزش مى‏کنند (آل عمران 135) » شیطان بالاى کوهى در مکه رفت شیطان فریادى زد و همه شیاطین جمع شدند، آنها گفتند: اى سید ما چرا ما را دعوت کردید گفت این آیه نازل شده است، چه کسى حاضر است با او به مقابله  برخیزد و نگذارد این آیه اثر بگذارد در این هنگام شیطانى برخاست و گفت من حاضر میباشم، ابلیس گفت تو اهل آن نمیباشى، بعد از آن دیگرى برخاست به او هم گفت شما هم بنشین، در اینجا وسواس خناس برخاست و گفت: من حاضرم ابلیس گفت: تو چه‏گونه عمل میکنى، گفت: آنها را وعده میدهم و به آرزوهاى دور و دراز مشغولشان میکنم تا مرتکب گناه شوند، هنگامى که گناه کردند، استغفار را از یاد آنها میبرم شیطان گفت: تو شایسته هستى و این کار تا روز قیامتبه تو واگذار شد                                                                                                                                                      (بحار الأنوار ج‏60 ص 197)